Kanuni'nin bu şiiri, bir padişahın hüznünü, güç ve erk sahibi olmanın sağlığıklı olmak kadar önemli olamayacağını gösterir. Taht, ona oturan ölüye yaşam bahşedemeyeceği içindir ki, imparatorluk yöneten bile tahtından çok sağlığına şükran duymalıdır. İnsanı yaşat ki devlet yaşasın bilinci, başka pek bir sultanda ve hatta Avrupalı memleketlerde bile görülmemiştir.
